Kamis, 03 Februari 2011

Apa Salah Ku

Trkadang...
Aku sring trmenung n menangisi nasip ku sndiri.
Kenapa bisa spti ini.
Aku gg bisa kyak anak yg lain na.
Yg mendapatkan kasih sayang dari k 2 ortu na.
N mendapat apa yg slalu mreka ingn kan.
N aku pn sring brtanya pd hati ku.
Apa salah diri ku?
Shingga aku bisa kyak gni.
Di tnggal papa ggtau kmana.
Gg dpt kasih syg.
Slalu malang.
Di prlakukan dg tidak adil.
Miskin, (padahal pnya papa kandung yg kaya).
Apa yg di ingnkan gg prnah trkabul.
Pnya papa tiri yg slalu buat aku srba salah.

Aku iri...
Iri dg smua tman2 aku.
Knapa mreka bisa?
Tapi aku engga?
Contoh na, bisa di manja, dpt kasih syg yg lngkap, n delala :(

Aku sring brpikir...
Apa salah aku?
Kalau mmang dulu aku gg diingnkan?
Knapa aku di bsarkan?
Knapa aku gg dibuang aja?
Atau apa lah... :(
kalau aku tw, dulu wktu di dlm prut MAMA...
Nasip aku akan kyak gni...
Aku mntak sama tuhan...
Aku gg usah di lahirkan ke dunia ne...
Sampai2 aku nengok dunia yg Fana ne.

Tapi, kadang2 aku brpikir...
Apa tuhan gg sayang sama aku?
Sampai2 tuhan ngasih aku jalan hidup kayak gni.




Aku sring tiap malam brdoa...
Nangis...
Spaya, apa yg slama ne aku ingn kan dpt trkabul...
Contoh na bisa ktemu sama papa.
Klu aku bisa ktemu n tnggal sama papa.
Aku yakin.
Hidup aku psti akan brubah.

Tapi, sudahlah.
Ini smua udah nasip aku.
Nasip yg mau gg mau harus aku terima n jalani.
Mungkin juga, sampai aku mati, nasip aku akan slalu kyak gni.
N gg akan prnah brubah.

:( :( :(

Perasaan Ku Pada Mu

melupakan mu adalah hal tersulit utk ku ,
apa lagii melupakan perasaan ku padamu ,
andai engkau tau ,
hati ku terluka dgn smua keadaan ini ,
orang yg begitu ku sayang ,
tak pernah menyayangiku ,

:'(

ku tak pernah tau ,
seperti apa aq di hatimu ,,
yang harus kamu tau ,
ku kan selalu menyayangi mu ,
sampai akhir hayat ku ,
sayang ,
cobalah kau mengerti ,
aku ..
Kan selalu ,
ada utk mu ,
karna aku ,
CINTA kamu ..

,

Tak pernah ku rasa kan perasaan ini sebelum ny ,
hanya kamu lah ,
yang membuat ku seperti ini ,

Perasaan Ku Selama Ini Kepada Mu

"aku sngaja nulis note ni agar kalian tw kalau aku lagi terluka karena se2orang"
Jadi...
Bagi kaliang yg nganggap akk LEBAY terserah aja...

___Kalau aku tau dulu, akhirnya akn kyak gni...
Aku gg bkalan ingin mencoba menyayangi n mencintaimu...
Karna, rsa nya sakit bnget bgiku...
Gg bisa mmiliki orang yg akk sayangi n akk cintai...
Ju2r akk bilang...

"KAU FIRST LOVE AKU"

Tapi, apalah daya aku...
Aku cuma manusia biasa yg gg bisa brbuat apa2...
Andai aku punya sihir...
Aku akn menyihir kau, agar kau mnjadi milikku...
Tapi tu gg mungkin n gg kan prnah terjadi pada diriku...

Udah brulang x aku bilang sma kau...
Aku syg sma kau...
Tapi kau gg mau ngerti prsaan ku ne ge mna...
Kau hanya menganggap aku sbagai SAHABAT mu...
Sedih rasa nya...

Tapi, sudahlah...
Mungkin ne adalah jln terbaik yg di kasih TUHAN untuk kau dan juga aku...

Namun, aku kan slalu mencinta n menyayangimu selama nya...

(sory ea tman2 jika kta2 na brantakan...
Aku gg pandai ngerangkai kata2...
Yg penting inti na, aku lagi sakit karena se2orang yg akk sayangi gg dpt akk miliki)

sebuah pintaku yang terdalam

kapan kah hari spesial itu akan terjadi pada hidup ku?
kehadiran nya sangat aku tnggu...
jika hari itu tiba...
aku akan merasa paling bahagia di dunia...

tapi...
kapan datang na hari itu kpd ku?
akan kah terjadi?
atau malah sbalik nya?
hari yg aku tnggu2 itu gg bkalan trjadi...? :(


TUHAN...
KABULKAN LAH PERMINTAAN KU YG SATU ITU...!

Papa...

Aku selalu mudah belajar untuk menerima keadaan.Luka… ya itu adalah pembelajaranTeringat secara samar-samar caranya ninggalin aku. Papa. Kira-kira, umurku 3 tahun. Belum kupahami kenapa papa harus ninggalin aku dan juga mama pastinya. Itu… adalah masalah orang dewasa yang mungkin anak sekecil aku gag ngerti. Aku pun gak mau ngerti sebenernya. Karena apapun alesannya, buat aku, kesalahan besar papa ninggalin aku n mama.Perceraian toh gak bisa dihindarkan. Apa aku harus teriak?apa aku harus memohon supaya papa tetep tinggal? Gak… bahkan aku sudah lupa kondisiku waktu itu… terlalu samar. Tapi lukanya memang terasa sampai sekarang.Kadang hidup gak memberi kita pilihan. Kadang tak jarang harus menelan sebuah pil pahit. Kalo aku bisa memilih, gak akan aku pilih jalan ini. Apa ada seseorang yang menghendaki jadi anak yang broken home? Pertanyaan rectoris.Mamaku… wanita berumur 23 tahun waktu itu. Mungkin selama hidupnya gak pernah membayangkan akan jadi janda di usia yang masih sangat muda. Sesekali aku nangisin ini. Apa aku gak tau ini akan nyakitin mamaku? Terserah aku, aku terlalu kecil untuk gak menangis dan berpikir itu semua. Alesan yang wajar, aku menangis karna aku masih kecil. Alesan ini gak akan bisa ku pakai selamanya, karena sampai sekarang pun kadang pandangan ku kabur dipenuhi air yang sesekali gak bisa kutahan. Luka, luka itu memang membekas. Sedikit banyak aku belajar. Bahwa gak selalu apa yag kita pengen bisa terwujud. Toh aku gak kurang kasih sayang walopun gak ada papa yang nemenin aku. Disini ku ada eyang, om, tante, mama yang semua pasti ada buatku. Yang ku yakin, gak akan ningglin aku kaya papa. Tapi aku janji. Aku gak akan benci sama papaku. Gak akan. Aku punya papa baru. Yah, sebenarnya teorinya adalah kalo kita kehilangan sesuatu, Tuhan pasti akan menggantinya dengan yang lebih baik. Seperi biasa, ingatan yang samar-samar. Aku lupa bagaimana awalnya caraku memanggil dia papa. Yang jelas, sebenerrnya papa baruku yang lebih pantas dipanggil papa ketimbang papaku. Ya, keluargaku kembali bisa di katain utuh. Tidak terlepas dari konflik, tapi sejauh ini aku bisa melewatinya.Aku tau, bahkan aku gak punya ikatan darah. Tapi papaku yang baru bisa menggantinya dengan cinta yang besar. Bahkan lebih besar dari papa yang ninggalin aku. Hm… jadi tergelitik buat inget doaku yang sedikit gak masuk akal. Aku, adalah anak pertama di keluargaku. Temen kecilku, adalah anak kedua di keluarganya. Dia punya seorang kakak perempuan. Iseng aku bergumam”enak kayaknya punya kakak perempuan, sayang aku gak punya, iri nih”Coba tebak apa yang tejadi? Aku beneran dikasih kakak perempuan.  Papa  baruku ngasih aku kakak perempuan. Dari pernikaannya sebelumnya. Mau marah? Gak mungkin. Karna toh semua berjalan sesuai doaku yan dulu. Aku dapet pelajaran lagi. Tuhan pasti akan mengabulkan semua doa kita. Semua. Tapi Tuhan melakukannya dengan cara yang berbeda dan gak kita duga. Di balik itu ada pelajaran buat kita. Pelajaran yang nantinya kita butuhhin sebagai senjata buat njalanin hidup.iya Kalo boleh aku memohon, ini kalo aku gak dibilang serakah. Aku berharap, cukup sekali aja aku ditinggalin seseorang dalam hidupku. Tapi kalopun itu masih berlebihan, ajari aku jadi lebih kuat untuk kehilangan lagi…